H νόσος Lyme οφείλεται σε λοίμωξη από την σπεροχαίτη Borrelia burgdorferi και μεταδίδεται δια του τσιμπήματος του κρότωνα (τσιμπούρι) Ixodes sp. που είναι ο φορέας της. Η νόσος επικρατεί κυρίως στις βορειοανατολικές, άνω βόρειες και στην μέση ζώνη του Ατλαντικού, περιοχές της Αμερικής. Η επίπτωση στην Αμερική είναι 300000 περιπτώσεις τον χρόνο.
Η διάγνωση της νόσου Lyme που σχετίζεται με ραγοειδίτιδα είναι δύσκολη εξαιτίας του γεγονότος ότι η ορολογική εξέταση με την μέθοδο της ELISA είναι υψηλά ευαίσθητη, οδηγώντας σε ψευδώς θετικά αποτελέσματα με συνυπάρχουσες λοιμώξεις ή αυτοάνοσες παθήσεις. Σε μία μελέτη πληθυσμού με 600 περιστατικά οφθαλμικής φλεγμονής σε περιοχή που είναι ενδημική για νόσο Lyme, λιγότερο από 1% των ραγοειδίτιδων σχετίζονταν με την νόσο. Η εξέταση ρουτίνας για νόσο Lyme σε ασθενείς που παρουσιάζουν ραγοειδίτιδα, έχει ελάχιστη χρησιμότητα. Πρέπει να δίνετε πολύ μεγάλη σημασία στους παράγοντες κινδύνου για νόσο Lyme, όπως το ιστορικό τσιμπήματος από τσιμπούρι, διαμονή σε περιοχή που υπάρχει νόσος Lyme, και βεβαίως η κλινική υποψία της νόσου.
Συστηματικά χαρακτηριστικά:
Στάδιο 1: χαρακτηρίζεται από παθογνωμονικό εξάνθημα (μεταναστεύον ερύθημα), το οποίο συνοδεύεται από συμπτώματα γριππώδους συνδρομής.
Στάδιο 2: αναπτύσσεται σε χρονικό διάστημα ημερών ή μηνών και αντανακλά την διασπορά της σπειροχαίτης σε διάφορα όργανα, ιδιαίτερα στο δέρμα, καρδιά, αρθρώσεις και ΚΝΣ
Στάδιο 3: μπορεί να ακολουθήσει μια περίοδος χωρίς εκδηλώσεις της νόσου και μπορεί να συνεχίσει να δημιουργεί προβλήματα επί έτη. Το κύριο χρακτηριστικό είναι χρόνια ή υποτροπιάζουσα αρθρίτιδα όμοια στην εμφάνιση με την ρευματοειδή αρθρίτιδα.
Οφθαλμικά χαρακτηριστικά:
Στάδιο 1: χαρακτηρίζεται από επιπεφυκίτιδα και περικογχικό οίδημα
Στάδιο 2: χαρακτηρίζεται από ενδοφθάλμια φλεγμονή υπό μορφή κοκκιωματώδους ιριδοκυκλίτιδας, διάμεσης ραγοειδίτιδας, αμφιβληστροειδικής αγγειίτιδας και ενίοτε χοριοειδίτιδας.
Στάδιο 3: χαρακτηρίζεται από επισκληρίτιδα, κερατίτιδα του στρώματος και μυοσίτιδα του κόγχου.