• Πλ. Δαβάκη 14 Νίκαια & Πέτρου Ράλλη 207 Νίκαια Τ.Κ 18454
  • Δευτ.-Τρ.-Πέμ. 9-1πμ & 4-8 μμ - Τετ. 8-11πμ & Παρ. 4-8 μμ

Immune Checkpoint Inhibitors (ICPIs) και Ραγοειδίτιδα

Τα τελευταία χρόνια Immune Checkpoint Inhibitors (ICPs) στοχεύουν σημεία ελέγχου του ανοσοποιητικού συστήματος, όπως είναι το PD-1 (programmed cell death-1) και το CTLA-4 (cytotoxic T-lymphocyte antigen-4) και χρησιμοποιούνται ευρύτατα για την θεραπεία του Μεταστατικού Μελανώματος και άλλων συμπαγών όγκων.

Το ανοσοποιητικό σύστημα περιλαμβάνει μόρια που ενεργοποιούν και καταστέλλουν την ανοσιακή απάντηση, με αποτέλεσμα την καταστολή της ακατάλληλης αυτοάνοσης και υπερβολικής φλεγμονώδους αντίδρασης. Τα CTLA-4 και PD-1 είναι τυπικά ανοσοκατασταλτικά μόρια, με το CTLA-4 να καταστέλλει την ενεργοποίηση των Τ- κυττάρων κατά την διάρκεια της αρχικής απάντησης στα αντιγόνα και το PD-1 καταστέλλει την καταστροφή των περιφερικών ιστών με την καταστολή των ενεργοποιημένων Τ- κυττάρων. Τα ICPIs μπλοκάρουν κάθε σήμα καταστολής με αποτέλεσμα σταματάνε την καταστολή του ανοσοποιητικού συστήματος και ενισχύουν την ανοσοποιητική απάντηση στον όγκο.

Το Nivolumab (anti-PD-1 antibody) και το Ipilimumab (anti-CTLA-4 antibody) ανήκουν στην κατηγορία των ICPIs και παρόλο που έχουν εξαιρετικά θεραπευτικά αποτελέσματα, μπορούν να προκαλέσουν ανεπιθύμητες ενέργειες που ονομάζονται ανεπιθύμητες ενέργειες που σχετίζονται με το ανοσοποιητικό, και οφείλονται στην ενεργοποίηση της ανοσιακής απάντησης. Η συχνότητα των οφθαλμικών επιπλοκών που οφείλονται στα ICPIs κυμαίνεται 1-3%. Η πιο συχνή από τις οφθαλμικές επιπλοκές είναι η Ραγοειδίτιδα (ICPIU) με συχνότητα 15,1%. Άλλες επιπλοκές είναι η ξηροφθαλμία, διαταραχές του οπτικού νεύρου και διαταραχές του αμφιβληστροειδούς. Η Ραγοειδίτιδα σαν επιπλοκή της χρήσης των ICPIs είναι συχνότερη στο Μελάνωμα από ότι στον Καρκίνο του Πνεύμονα. Το 83,6% των ασθενών θα αναπτύξουν Ραγοείτιδα μέσα σε 6 μήνες από την έναρξη των ICPIs (μέσος όρος 63 ημέρες).

Η θεραπεία της Ραγοειδίτιδας που προκαλείται από την χρήση των ICPIs δεν είναι βάση πρωτοκόλλου. Μερικά περιστατικά θεραπεύονται με τοπική χρήσης σταγόνων κορτιζόνης, άλλα με συστηματική χρήση κορτιζόνης από το στόμα ή ενδοφλέβια και άλλα με την διακοπή της χρήσης των ICPIs. Σε περίπτωση όμως που το Μελάνωμα ή ο συμπαγής όγκος χειροτερεύουν, η επανέναρξη της ανοσοθεραπείας είναι επιβεβλημένη. Εφόσον η κακοήθεια απειλεί την ζωή του ασθενούς και η έξαρση της Ραγοειδίτιδας από την θεραπεία μπορεί να οδηγήσει σε τύφλωση, η στρατηγική της θεραπείας θα πρέπει προσεκτικά να συζητείται μεταξύ του Ογκολόγου και του Οφθαλμιάτρου.